Afgezien van de Maskarada, staat Bonaire in de periode aan het eind van het jaar bekend voor het spelen op de barí. In alle wijken, met uitzondering van Playa, werd op de barí gespeeld. Zowel in Rincon, Nort di Saliña, Antriòl en Nikiboko als in Tera Kòrá, waren er speciale plaatsen waar deze feesten werden georganiseerd, ver uit het zicht van de politieautoriteiten en van de pastoor. Vanaf oktober al was de muziek van de barí te horen, om aan het eind van het jaar uit te groeien tot een hoogtepunt in de eindejaar periode. Vooral aan de vooravond van kerst, en op oudejaarsdag, was de muziek di barí het meest te horen. De plek die zonder meer werd beschouwd als het centrum voor het spelen van barí was vroeger Piedra Pretu, vlakbij de plaats waar later de Evangelische Kerk (Evangelische alliantie) werd gebouwd.

Het was bij Piedra Pretu dat bewoners van Rincon, zowel mannen als vrouwen, samenkwamen om muziek te maken, te zingen en te dansen. Anderen bleven op afstand in het donker staan om dit populaire evenement te volgen, omdat ze bang waren dat hun aanwezigheid hun reputatie in de samenleving kon schaden. De pastoors beschouwden het bespelen van de barí als des duivels, en vonden het op geen enkele manier acceptabel in hun parochie. Oorsponkelijk werden afgezien van de barí of tambú zelf, de muziekinstrumenten wiri, triangel en de chapi (hak) gebruikt.

Later werden drongen ook ander muziekstrumenten in deze muziek door. De barí zelf was afkomstig van het buitenland, er zaten bepaalde producten in .Op de ton werd gelooid schapenleer gespannen, dit was beter dan het geitenleer. Schapenleer is flexibeler. Het leer werd met de pulp van de watapanavrucht bewerkt, daarna werden de wortels van de pal’i kui en spijkers gebruikt om het leer aan de barí vast te maken. Het geven van steken onder water was een van de vaste elementen tijdens het feest van de barí. Als bij voorbeeld een jonge vrouw, en helemaal als ze van goede komaf was, zwanger raakte, werd dat bezongen tijdens het bespelen van de barí. Naast het spelen van de barí, werd er ook op de tafel geslagen. In plaats van de barí te gebruiken om muziek te maken, werd er op de tafel geslagen. Het was slechts een manier om te voorkomen dat de politie kon optreden. Het bespelen van de barí was verboden, maar het slaan op de tafel niet! Het slaan op de tafel wordt ook wel ‘de dans van de jongedames ’genoemd omdat beschaafde mensen, onder andere de nette jonge vrouwen, er naartoe konden zonder hun reputatie te schaden. In de wijk Mexico, ten oosten van Antriòl, werd er op de tafel geslagen, om op die manier een meer beschaafd en wettelijk geaccepteerd karakter aan deze activiteit te geven.